دُیماج

اولین باری که من دیماج خوردم برمیگرده به سوم ابتدایی که با اردو مدرسه قم رفته بودم. یه قابلمه بزرگ از این قابلمه هایی که توش آش درست میکردن پر دیماج بود که خانم چگینی ناظم مدرسه بین بچه ها تقسیم میکرد. اما من اسمش رو نمیدونستم برای همین نمیتونستم دقیق به مادرم بگم چی میخوام که برام درست کنه. من اصالتا گیلانی هستم اما متولد و ساکن قزوین پس اگه منصف باشم نباید از مادرمم توقع زیادی میداشتم. بعدها که بزرگتر شدم و تو آشپزی یه سرکی کشیدم با یه دستور غدایی آشنا شدم که دقیقا همون مزه و طعم دوران سوم ابتدایی رو برام زنده کرد. دربارش بیشتر تحقبق کردم فهمیدم اسمش دیماج و همه تو پنجاه بدر( یه رسم و سنت قدیمی در قزوین هستش که پنجاهمین روز بهار رو درست مثل سیزده بدر طبیعت گردی میکنن و جشن میگیرند تو پست های بعدی حتما مفصل دربارش توضیح میدم ) درست میکنن و میخورن. تصمیم گرفتم تو پنجاه بدری که میاد شرکت کنم و با یه بهونه ای با یه خانواده آشنا شم تا بتونم دیماج بخورم.
اما باید بگم با 27 سال سن نتونستم حتی یه بارم برم پنجاه بدر. به سه دلیل:

اولین و مهمترین من قزوینی واقعی نیستم که پنجاه بدر برام یه روز خاص تلقی شه من فقط یه گیلانی ام که ساکن قزوینه و نیمچه قزوینی محسوب میشه.

دوم تقصیر فروردین که 31 روزه و من همیشه فکر میکنم که 20 اردیبهشت پنجاه بدر در صورتی که 19 اردیبهشت پنجاه بدره.

سوم 20 اردیبهشت تولد خواهرمه و من از 15 اردیبهشت در حال تدارک جشن تولد اون هستم و فراموش میکنم که پنجاه بدر تو راهه.

و اما اصل مطلب ، دیماج یه نوع پیش غذا یا مکمل غذا محسوب میشه و عموما اون رو به عنوان صبحانه یا عصرانه همراه با هندوانه که خیلی هم عالی میشه سرو میکنند. در ماه رمضون هم دیدم که برای افطاری سرو شده.

در استانهای مختلف دیماج رو به سبک خودشون درست میکنن پس ممکنه دستورهای زیادی از این غذا ببینید. اما در اصل این غذا ریشه در تبریز داره اما به قول استاد سلیمانی قزوینی ها با کم و زیاد کردن موادش و خوشمزه شدن این دیماج یه جورایی بی سر و صدا و بدون جنگ و دعوا دیماج و به نام خودشون ثبت کرده و چه بسا که دیماج رو از خود تبریزی ها هم خوشمزه تر درست میکنند.

دیماج تبریز از مخلوط نون خشک ، پنیر، سبزی و پیاز خام درست میشه که گلوله گلوله اش میکنن تو مشت بعد سرو میکنند اما دیماج قزوینی مثل همینیه که من دستورش رو میزارم. خودم دیروز درستش کردم.

مواد لازم:

*قانون اول آشپزی که هیچ وقت برای مواد اولیه مقدار ندیم. فقط کیک و شیرینی که باید مواد اولیه اش دقیق نوشته شه. در آشپزی همیشه ذوق و سلیقه ای باید کار کرد. این امتیازش محسوب میشه.

• نون خشک ؛ محلی باشه که عالیه من یه بار با نون محلی الولک ( روستا پایلوت گردشگری حتما دربارش یه پست میزارم) درست کردم.
• سبزی خوردن ؛سبزی های معطرش بیشتر باشه.
• پیاز داغ ؛حداقل باید یه پیاز بزرگ باشه که نگینی کنید و سرخش کنید.
• پنیر کوزه ؛ ای ؛نشد پنیر لیقوان تبریز. فقط تو رو خدا پنیر خامه ای استفاده نکنید به بهانه اینکه از طعم پنیر قدیمی خوشتون نمیاد یا اینکه پنیرخامه ای رطوبت بهتری به نون خشک هاتون میده. طعم و مزه غذا رو دگرگون میکنه اونوقت میشه مصداق این شعر: میان ماه من تا ماه محبوب تفاوت از زمین تا آسمان است.
• سیر ؛البته این سلیقه ای. من با اینکه شمالی ام و ارادت خاصی به سیر دارم اما تو این غذا نمیپسندمش.
• گردو   
• کره ؛محلی باشه که عالیه.
• نمک و فلفل سیاه

 نون خشک خرد شده تون رو با گردو و سبزی ساطوری شده و پیاز داغ و پنیر مخلوط کنید. رطوبت مواد تر باعث میشه نون کمی رطوبت بدست بیاره و اگر بازم نونتون خشک بود میتونید از آب برای نرم کردنش استفاده کنید. من خودم از دوغ برای مرطوب کردن نون ها استفاده میکنم. و دیدم که بعضی ها هم از شیر برای رطوبت دادن به نون استفاده میکنن. سلیقه ای انتخاب با شماست.

کره رو آب کنید و زردچوبه روتوش یه تفت بدید و بگذارید خنک شه و بعد با فلفل سیاه به مواد اضافه کنید. از اونجایی که من به غذاهای چرب علاقه ندارم فقط از 30 گرم کره استفاده کردم. دیماج رو یه 1 ساعتی بزارید بمونه یا به قول آشپزا استراحت کنه تا مواد به خورد هم برن. من تو زمستونا میزارم بیرون یخچال استراحت کنه اما تابستونا میزارم تو یخچال استراحت کنه.

در نهایت با هندونه میخورم جاتون خالی خیلی میچسبه.

        

 نوش جون